تسلیت ایام شهادت امام حسن مجتبی (ع)

هفتم صفر، سالروز شهادت غریب مدینه حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام به ساحت مقدس امام عصر عجل الله فرجه و شیعیانش تسلیت باد

امام حسن مجتبی علیه السلام در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب علیه السلام ملازمت داشت. بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.

 

قال الحَسَنُ علیه السلام : مَنْ بَدَءِ بِالکلامِ قَبْلَ السَّلامِ فَلا تُجیبُوهُ؛

کسی که پیش از سلام کردن شروع به سخن گفتن کرد جواب او را ندهید.

کسی که درشجاعت داستانی چون جمل دارد

 

بگو ضرب الاجل اصلا چه ترسی از اجل دارد

 

کسی که حاتم طایی مریدش بوده قبل از او

 

کسی که در کریمی سبقه از روز ازل دارد

 

عجم از ابروانش داستان های کمان گیران

 

عرب از چشم های او دوتا ضرب المثل دارد

 

میان چشم های او چه «عشقی» میشود«آباد»

 

به روی سر تماشا کن چه «تاجی» در«محل» دارد

 

شده خیرالامور بین ارباب و خود حیدر

 

حسن یعنی فقط خیرالنساء، خیرالعمل دارد

 

برای کربلا سوی برادر هدیه ها برده

 

میان هدیه هایش هم قصیده هم غزل دارد

 

هم عبدالله را در گودی گودال آورده

 

هم اینکه نجمه را در پیش زینب روی تل دارد

 

تمام کربلا از اوست بعد از قاسمش در ظهر

 

هر اسبی را که میبینم به نعل خود عسل دارد

 

کسی که بی حرم بوده به فکر بی کفن بوده

 

حسن از جنس عبدالله بر تن راه حل دارد

 

عجب از تشت دارم یا جگر را میشود مهمان

 

ویا مانند آغوشی سری را در بغل دارد